„Chrzest jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów” /KKK 1213/
Przynajmniej jeden miesiąc przed chrztem należy zgłosić się do kancelarii parafialnej po Aplikację Przedchrzcielną. Po wypełnieniu jej w domu, drukowanymi literami, należy wraz z kopią aktu urodzenia dziecka dostarczyć dokumenty do rąk własnych duszpasterza do kancelarii parafialnej, która jest otwarta po Mszach Świętych w tygodniu.
Sakrament Chrztu Świętego udzielany jest podczas Mszy Świętej w drugą i czwartą niedzielę każdego miesiąca, oraz w Święta. Inne daty możliwe są po uprzednim uzgodnieniu z duszpasterzem.
Rodzice i chrzestni zobowiązani są do uczestnictwa w naukach przedchrzcielnych odbywających się w każdą pierwszą sobotę miesiąca po Mszy Świętej wieczornej w Dunstable oraz w Milton Keynes.
Przed chrztem zarówno rodzice (o ile stan prawny im na to pozwala), jak i rodzice chrzestni, powinni przystąpić do Sakramentu Pokuty. Okazja do Spowiedzi Świętej jest zawsze pół godziny przed każdą Mszą Świętą. W czasie Mszy Świętej chrzcielnej należy przystąpić do Komunii Świętej, dobrze jest ofiarować tę Komunię w intencji dziecka.
Rodzicami chrzestnymi mogą być ci, którzy:
- Ukończyli 16 rok życia
- Przyjęli Sakrament Pokuty, Eucharystii i Bierzmowania
- Są praktykującymi katolikami i prowadzą życie zgodne z zasadami wiary
- Zobowiązani są dostarczyć ze swojej parafii świadectwo moralności chrzestnych (zezwolenie na bycie rodzicem chrzestnym)
Chrzestnymi nie mogą być:
- Osoby niepraktykujące (nie uczestniczące we Mszy Świętej)
- Osoby żyjące w konkubinacie/wolnym związku (bez ślubu kościelnego)
- Osoby jawnie występujące przeciwko prawdom wiary i moralności chrześcijańskiej
Kto może być chrzestnym?
Zgodnie z chrześcijańską tradycją, przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Jego zadaniem jest, w wypadku chrztu osoby dorosłej, towarzyszenie w dochodzeniu do wiary i poznawaniu życia chrześcijańskiego; a w przypadku chrztu dziecka ma on wraz z rodzicami przedstawić dziecko do chrztu i pomagać w jego wychowaniu religijnym, tak, by prowadziło życie prawdziwie chrześcijańskie.
Chrzestnym nie może więc być każdy. Więcej, Kościół stawia osobom, które maja być chrzestnymi bardzo konkretne wymagania.
Chrzestnym może być ten, kto:
- został wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców /opiekunów/;
- jest katolikiem;
- ma wymagane kwalifikacje i chce pełnić to zadanie;
- jest wystarczająco dojrzały do pełnienia tego zadania, to znaczy ukończył szesnaście lat
- przyjął trzy sakramenty wtajemniczenia: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię;
- prowadzi życie zgodne z wiarą i zadaniami jakie ma pełnić;
- prawo nie zabrania mu pełnienia zadań chrzestnego (tzn. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej);
- nie jest ojcem ani matką dziecka /osoby przyjmującej chrzest/.
Zgodnie z tymi normami pomyłką jest wybór na chrzestnego osoby niepraktykującej, czy żyjącej w związku cywilnym lub konkubinacie (bez ślubu „kościelnego”), albo osoby jawnie występującej przeciwko prawdom wiary i moralności.
Musi przecież, wraz z rodzicami dziecka, wyznać wiarę, w której dziecko ma być ochrzczone, i wyrzec się wszelkiego zła! Ma być to osoba, która żyje życiem prawdziwie chrześcijańskim: wierząca, praktykująca, najlepiej uczestnicząca czynnie w życiu wspólnoty parafialnej.
Zadaniem chrzestnego jest bowiem nie tyle „rozpieszczanie” dziecka prezentami ile wspomaganie rozwoju jego wiary. A zatem kryterium wyboru nie może być w żadnym wypadku stan posiadania majątkowego.
Powinna być to osoba bliska rodzinie dziecka, mająca z nią częste kontakty (czy może dbać o wiarę dziecka chrzestny, który widuje chrześniaka raz czy dwa razy w roku?). Chrzestny powinien również cieszyć się autorytetem, tak, by w razie potrzeby, mógł zwrócić uwagę dziecku i jego rodzicom na błędy czy braki wychowania.
To dlatego, gdy chrzestny nie jest osobiście znany proboszczowi, wymagane jest zaświadczenie z parafii zamieszkania, że jest osobą wierzącą i praktykującą.
————————————————-
1. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 872.
2. Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne, 8-10; KPK, kan. 874.
Ks. Robert Kantor
Tarnów