Tydzień 1 – Powierzyć się Miłosiernemu Ojcu

DZIEŃ 1 – POWIERZENIE BOGU OJCU CHWILI MOJEGO POCZĘCIA

„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).

Modlitwa o Ducha Świętego: „Niech mnie prowadzi duch Twój, o Boże, w głębie poznania Ciebie, Panie i w głębie poznania siebie, bo o tyle Cię kocham, o ile Cię poznam. O tyle wzgardzę sobą, o ile poznam nędzę moją. Wiem, że Ty mi, Panie, pomocy swej nie odmówisz. (…) Oddaję się cała pod działanie Twej łaski, niech się spełni we mnie całkowicie wola Twoja, Panie”. (Dzienniczek, nr 1326).

Z Listu św. Pawła do Efezjan: „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym” (Ef 1,3-6).

Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „Kiedy przyjęłam Komunię świętą, powiedziałam Mu: Jezu, tyle razy myślałam dziś w nocy o Tobie, a Jezus mi odpowiedział: I Ja myślałem o tobie, nim cię powołałem do bytu. Jezu, w jaki sposób myślałeś o mnie? O sposobie przypuszczenia cię do wiekuistego szczęścia Mojego. Po tych słowach duszę moją zalała miłość Boża, nie mogłam wyjść z podziwu, jak nas Bóg miłuje” (Dzienniczek, nr 1292). „Miłości wiekuista, płomieniu czysty, pal się w moim sercu nieustannie i przebóstwiaj moją całą istotę według odwiecznego upodobania Twego, przez które żeś mnie powołał do bytu i wezwał do uczestnictwa w swym wiekuistym szczęściu. O Panie miłosierny, obsypałeś mnie tymi darami jedynie z miłosierdzia; widząc wszystko w sobie darmo dane, w najgłębszej pokorze uwielbiam niepojętą dobroć Twoją. Panie, zalewa mi serce zdumienie, że Ty, Pan absolutny, nikogo nie potrzebujesz, a jednak z czystej miłości tak się zniżasz do nas. Nie mogę nigdy wyjść ze zdumienia, kiedy Pan w tak ścisłą zażyłość wchodzi ze swym stworzeniem; jest to znowu niezgłębiona Jego dobroć” (Dzienniczek, nr 1523).

Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, Ty zostałaś ogarnięta miłosierdziem Ojca od chwili swojego poczęcia. Bóg uchronił Cię od grzechu pierworodnego i nie pozwolił złu dotknąć Ciebie, abyś w swoim łonie mogła nosić nie tylko Jednorodzonego Syna Bożego, ale również i mnie. W Tobie i razem z Tobą powierzam całe moje życie Bogu Ojcu od momentu mojego poczęcia. Proszę Cię, Maryjo, zanurz mnie w łonie Ojca, w którym Ty nieustannie przebywasz. Pragnę, by moja poraniona przez grzech dusza została także otulona Jego miłosierdziem i zawsze była z Nim zjednoczona.

Z Psalmu 22: (Ps 22, 10-11)
„Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona;
Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.
Tobie mnie poruczono przed urodzeniem,
Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki.”

Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!

DZIEŃ 2 – POWIERZENIE BOGU OJCU DNIA MOICH NARODZIN

„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).

Modlitwa o Ducha Świętego: „Niech mnie prowadzi duch Twój, o Boże, w głębie poznania Ciebie, Panie, i w głębie poznania siebie, bo o tyle Cię kocham, o ile Cię poznam. O tyle wzgardzę sobą, o ile poznam nędzę moją. Wiem, że Ty mi, Panie, pomocy swej nie odmówisz. (…) Oddaję się cała pod działanie Twej łaski, niech się spełni we mnie całkowicie wola Twoja, Panie”. (Dzienniczek, nr 1326).

Z Księgi Proroka Izajasza: „«Posłuchajcie Mnie, domu Jakuba, i cała Reszto z domu Izraela! Noszeni przeze Mnie od urodzenia, piastowani od przyjścia na świat. Aż do waszej starości Ja będę ten sam i aż do siwizny Ja was podtrzymam. Ja tak czyniłem i Ja nadal noszę, Ja też podtrzymam was i ocalę»” (Iz 46,3-4).

Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „Wiedz, córko Moja, że pomiędzy Mną a tobą jest przepaść bezdenna, która dzieli Stwórcę od stworzenia, ale tę przepaść wyrównuje miłosierdzie Moje. Podnoszę cię do siebie, nie jakobym cię potrzebował, ale jedynie z miłosierdzia darzę cię łaską zjednoczenia” (Dzienniczek, nr 1576). „Boże, któryś z miłosierdzia swego powołać raczył z nicości do bytu rodzaj ludzki, z hojnością go obdarzyłeś naturą i łaską. Lecz dobroci Twojej jakby to nie dosyć: Ty, Panie, w miłosierdziu swoim dajesz nam życie wiekuiste. Przypuszczasz nas do swego szczęścia wiekuistego i dajesz nam udział w swym życiu wewnętrznym, a czynisz to jedynie z miłosierdzia swego. Tak nas darzysz łaską swoją jedynie dlatego, żeś dobry i pełen miłości. Nie byliśmy Ci potrzebni wcale do szczęścia Twego, ale Ty, Panie, chcesz się podzielić własnym szczęściem z nami” (Dzienniczek, nr 1743).

Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, razem z Tobą i w Tobie chcę powierzyć miłosiernemu Ojcu dzień mojego narodzenia. Pragnę na nowo ucieszyć się tym, że jestem. Oddaję Ci wszystkie rany, jakich doświadczyłem od dnia moich narodzin. Powiedz o nich miłosiernemu Ojcu, by zalał je balsamem swego miłosierdzia. Maryjo, razem z Tobą pragnę wielbić Boga za cud życia, który został mi podarowany. Złóż to moje kruche życie w miłosiernych rękach Ojca, abym tak zjednoczony z Nim mógł żyć na wieki.

Z Psalmu 139: (Ps 139, 13-14)
„Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.”

Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!

DZIEŃ 3 – POWIERZENIE BOGU OJCU DNIA MOJEGO CHRZTU ŚWIĘTEGO

„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).

Z Ewangelii wg św. Łukasza: „Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»” (Łk 3,21-22).

Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „W pewnej chwili po Komunii świętej usłyszałam te słowa: Tyś jest Nam mieszkaniem. W tej chwili odczułam w duszy obecność Trójcy Świętej: Ojca, Syna i Ducha Świętego, czułam się świątynią Bożą, czuję, że jestem dzieckiem Ojca. Nie umiem wytłumaczyć wszystkiego, ale duch to dobrze rozumie. O Dobroci nieskończona, jak bardzo zniżasz się do nędznego stworzenia” (Dzienniczek, nr 451). „O Boże, jak bardzo pragnę być małą dzieciną. Tyś Ojcem moim, Ty wiesz, jak jestem maleńką i słabą, przeto Cię błagam, utrzymuj mnie przy sobie we wszystkich chwilach życia mojego, a szczególnie w śmierci godzinę. Jezu, ja wiem, że dobroć Twoja przechodzi dobroć najczulszej matki” (Dzienniczek, nr 242).

Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, Tobie powierzam dziś dzień mojego chrztu. Proszę, przez Twoje matczyne dłonie, ofiaruj mnie jeszcze raz Bogu Ojcu. Ofiaruj tak, by moja dusza mogła na nowo usłyszeć słowa, które wybrzmiały w dniu, kiedy stałem się Jego dzieckiem: „Tyś jest mój syn umiłowany”, „Tyś jest moja córka umiłowana”. Wiedząc, że kocham i jestem kochany, pragnę ujrzeć miłosierne oblicze Ojca i żyć na zawsze w Jego miłosnym spojrzeniu.

Z Psalmu 42: (Ps 42, 2-3)
„Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego:
kiedyż więc dojdę i ujrzę oblicze Boże?”

Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!

DZIEŃ 4 – POWIERZENIE PRZYRZECZEŃ I OBIETNIC DANYCH BOGU

„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).

Z 1 Listu św. Piotra Apostoła: „Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, [bądźcie] trzeźwi, pokładajcie całą nadzieję w łasce, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. [Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie przystosowujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1 P 1, 13-17).

Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „Niezmiernie Mi jest miłe to twoje stanowcze postanowienie zostania świętą. Błogosławię wysiłkom twoim i dostarczę ci sposobności do uświęcenia się. Bądź uważną, aby nie uszła żadna sposobność, którą ci poda Moja opatrzność do uświęcenia. Jeżeli ci się nie uda wykorzystać danej sposobności, nie trać spokoju, ale uniżaj się głęboko przede Mną i z wielką ufnością zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu, a tym sposobem zyskujesz więcej niż utraciłaś, bo pokornej duszy hojniej się daje – więcej, aniżeli ona sama prosi…” (Dzienniczek, nr 1361). „Boże w Trójcy Świętej Jedyny. Pragnę Cię tak kochać, jak jeszcze Cię żadna dusza ludzka nie kochała, a chociaż jestem dziwnie nędzna i maleńka, to jednak kotwicę ufności swojej zapuściłam tak głęboko w przepaść miłosierdzia Twojego, Boże i Stwórco mój. Pomimo wielkiej nędzy mojej nie lękam się niczego, ale mam nadzieję śpiewać pieśń chwały wiecznie. Niech żadna dusza nie wątpi, chociażby była najnędzniejsza, póki żyje – każda może się stać wielką świętą, bo wielka jest moc łaski Bożej. Od nas zależy tylko nie stawiać oporu działaniu Bożemu” (Dzienniczek, nr 283).

Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, przez Twoje ręce powierzam dziś Bogu Ojcu moje przyrzeczenia chrzcielne i wszystkie obietnice oraz śluby, jakie Mu w życiu złożyłem. Pragnę je odnowić i pełniej nimi żyć, i w ten sposób odpowiadać miłością na miłość. Pragnę całym sercem uwielbić Jego miłosierdzie, które jest wierne, i które nieustannie mnie podtrzymuje i uzdalnia do wierności Jemu. Maryjo najwierniejsza, naucz mnie żyć dla Boga i na zawsze pozostać Mu wiernym.

Z Psalmu 56: (Ps 56,13-14)
„Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem,
Tobie oddam ofiary pochwalne,
bo ocaliłeś moje życie od śmierci,
abym chodził przed Bogiem
w światłości życia.”

Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!

DZIEŃ 5 – ODDANIE I WYRZECZENIE SIĘ GRZECHU ORAZ WSZYSTKIEGO, CO PROWADZI DO ZŁA

„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).

Z Ewangelii wg św. Jana: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego” (J 3,16-18).

Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „Nie lękaj się, duszo grzeszna, swego Zbawiciela, pierwszy zbliżam się do ciebie, bo wiem, że sama z siebie nie jesteś zdolna wznieść się do Mnie. Nie uciekaj dziecię od Ojca swego, chciej wejść w rozmowę sam na sam ze swym Bogiem miłosierdzia, który sam chce ci powiedzieć słowa przebaczenia i obsypać cię swymi łaskami. O, jak droga Mi jest dusza twoja. Zapisałem cię na rękach swoich i wyryłaś się głęboką raną w sercu Moim” (Dzienniczek, nr 1485). „Zwyciężyłeś, o Panie, kamienne serce moje dobrocią swoją; oto z ufnością i pokorą zbliżam się do trybunału miłosierdzia Twego, rozgrzesz mnie sam ręką zastępcy swego. O Panie, czuję, jak spłynęła łaska i pokój w moją biedną duszę. Czuję, że mnie na wskroś ogarnęło miłosierdzie Twoje, Panie. Więcej mi przebaczyłeś, aniżeli się ośmielałam spodziewać albo pomyśleć byłam zdolna. Dobroć Twoja przewyższyła wszystkie moje pragnienia. A teraz zapraszam Cię do serca swego, przejęta wdzięcznością za tyle łask. Błądziłam jak dziecię marnotrawne po manowcach, a Tyś mi nie przestawał być Ojcem. Pomnażaj we mnie miłosierdzie Twoje, bo widzisz, jak słabą jestem” (Dzienniczek, nr 1485).

Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, przez Twoje pośrednictwo pragnę oddać miłosiernemu Ojcu wszystkie grzechy, jakie w życiu popełniłem, a które sprawiły ból sercu Boga. Wsparty Twoim wstawiennictwem wyrzekam się dziś wszelkiego grzechu oraz wszystkiego, co do niego prowadzi. Pragnę zaufać Bożemu Miłosierdziu i wierzyć, że Bóg zawsze jest mi gotowy przebaczyć. Maryjo, pomóż mi żałować za moje grzechy z powodu zranionej miłości i powstawać z każdego upadku.

Z Psalmu 32: (Ps 32, 5)
„Grzech mój wyznałem Tobie
i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: «Wyznaję nieprawość moją wobec Pana»,
a Tyś darował zło mego grzechu.”

Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!

DZIEŃ 6 – POWIERZENIE BOGU OJCU MOJEGO DUCHOWEGO ROZWOJU

„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).

Z Księgi Proroka Jeremiasza: „Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: «Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa». Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, robił z niego inne naczynie, według tego, co wydawało się słuszne garncarzowi. Wtedy Pan skierował do mnie następujące słowo: «Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz? – wyrocznia Pana. Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku»” (Jr 18,1-6).

Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „O dniu jasny i piękny, w którym się spełnią wszystkie życzenia moje, o dniu upragniony, który będziesz ostatnim w życiu moim! Cieszę się tym ostatnim rysem, który mój Boski Artysta położy na duszy mojej, który nada odrębną piękność duszy mojej, która mnie odróżniać będzie od piękności dusz innych. O dniu wielki, w którym utwierdzi się miłość Boska we mnie! W tym dniu po raz pierwszy wyśpiewam przed niebem i ziemią pieśń niezgłębionego miłosierdzia Pańskiego. Jest to dzieło i posłannictwo moje, które mi Pan przeznaczył od założenia świata. Aby śpiew mej duszy miły był Trójcy Przenajświętszej, kieruj i urabiaj sam duszę moją, o Duchu Boży. Uzbrajam się w cierpliwość i czekam na przyjście Twoje, miłosierny Boże, a straszne boleści i lęk konania – w tym momencie więcej niż kiedy indziej ufam w przepaść miłosierdzia Twojego i przypominam Ci, miłosierny Jezu, słodki Zbawicielu, wszystkie obietnice Twoje, któreś mi przyobiecał” (Dzienniczek, nr 825).

Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, powierzam się Tobie, abyś Ty ofiarowała mnie w ręce Ojca. Pragnę, by mój Stworzyciel, Boski Artysta działał we mnie i nieustannie stwarzał kształtując w mojej duszy swoje boskie rysy. Chcę, by czynił mnie coraz bardziej podobnym do najpiękniejszego z synów ludzkich, Twojego Syna, a mojego Brata, Jezusa Chrystusa. Pragnę dziś jak Ty, Maryjo, całkowicie się powierzyć ojcowskiemu miłosierdziu, by ono formowało mnie przez całe życie i czyniło mnie pięknym i miłym Bogu.

Z Psalmu 119: (Ps 119, 73-74)
„Twe ręce mnie uczyniły i ukształtowały;
obdarz mnie rozumem, bym się nauczył Twoich przykazań.
Bojący się Ciebie, widząc mnie, się cieszą,
bo pokładam ufność w Twoim słowie.”

Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!

DZIEŃ 7 – POWIERZENIE SIEBIE JAKO DZIECKA W RĘCE MIŁOSIERNEGO OJCA

„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).

Z Księgi Proroka Izajasza: „Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49,14-15).

Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „Wszystko, co istnieje, jest zawarte we wnętrznościach Mojego miłosierdzia głębiej niż niemowlę w łonie matki. Jak boleśnie rani Mnie niedowierzanie Mojej dobroci. Najboleśniej ranią Mnie grzechy nieufności” (Dzienniczek, nr 1076). „Dziś dusza moja ma usposobienie dziecka. Jednoczę się ściśle z Bogiem jak dziecko z Ojcem. Czuję się w całej pełni dzieckiem Bożym” (Dzienniczek, nr 1818). „Cała nicość moja tonie w morzu miłosierdzia Twego; z ufnością dziecka rzucam się w objęcia Twoje, Ojcze miłosierdzia, by Ci wynagrodzić za niedowierzanie tylu dusz, które lękają się Tobie zaufać. O, jak mała liczba dusz prawdziwie Cię zna. (…) Koroną dzieł Twoich jest miłosierdzie, wszystko zaopatrujesz z uczuciem najczulszej matki” (Dzienniczek, nr 505).

Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, świadomy, że przed Bogiem jestem zawsze małym dzieckiem przez Twoje ręce powierzam całego siebie i całe moje życie w ręce miłosiernego Ojca. Wierzę, że w Jego kochających ramionach znajdę prawdziwe szczęście, miłość i życie. Razem z Tobą wybieram dziś drogę duchowego dzięcięctwa. Pragnę być małym, bo kiedy będę troszczyć się o postawę dziecka, Ojciec zawsze będzie nosił mnie przy swoim Boskim Sercu i wprowadzi do swojego królestwa.

Z Psalmu 131: (Ps 131, 2b-3)
„Jak niemowlę u swej matki,
Jak niemowlę – tak we mnie jest moja dusza.
Izraelu, pokładaj w Panu nadzieję,
teraz i aż na wieki!”

Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!