Dzień 2 - Powierzenie Bogu Ojcu dnia moich narodzin
„Módl się z serca w złączeniu z Maryją”
(Dzienniczek, nr 32).
Modlitwa o Ducha Świętego: „Niech mnie prowadzi duch Twój, o Boże, w głębie poznania Ciebie, Panie, i w głębie poznania siebie, bo o tyle Cię kocham, o ile Cię poznam. O tyle wzgardzę sobą, o ile poznam nędzę moją. Wiem, że Ty mi, Panie, pomocy swej nie odmówisz. (…) Oddaję się cała pod działanie Twej łaski, niech się spełni we mnie całkowicie wola Twoja, Panie”. (Dzienniczek, nr 1326).
Z Księgi Proroka Izajasza: „«Posłuchajcie Mnie, domu Jakuba, i cała Reszto z domu Izraela! Noszeni przeze Mnie od urodzenia, piastowani od przyjścia na świat. Aż do waszej starości Ja będę ten sam i aż do siwizny Ja was podtrzymam. Ja tak czyniłem i Ja nadal noszę, Ja też podtrzymam was i ocalę»” (Iz 46,3-4).
Z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „Wiedz, córko Moja, że pomiędzy Mną a tobą jest przepaść bezdenna, która dzieli Stwórcę od stworzenia, ale tę przepaść wyrównuje miłosierdzie Moje. Podnoszę cię do siebie, nie jakobym cię potrzebował, ale jedynie z miłosierdzia darzę cię łaską zjednoczenia” (Dzienniczek, nr 1576). „Boże, któryś z miłosierdzia swego powołać raczył z nicości do bytu rodzaj ludzki, z hojnością go obdarzyłeś naturą i łaską. Lecz dobroci Twojej jakby to nie dosyć: Ty, Panie, w miłosierdziu swoim dajesz nam życie wiekuiste. Przypuszczasz nas do swego szczęścia wiekuistego i dajesz nam udział w swym życiu wewnętrznym, a czynisz to jedynie z miłosierdzia swego. Tak nas darzysz łaską swoją jedynie dlatego, żeś dobry i pełen miłości. Nie byliśmy Ci potrzebni wcale do szczęścia Twego, ale Ty, Panie, chcesz się podzielić własnym szczęściem z nami” (Dzienniczek, nr 1743).
Modlitwa powierzenia: Maryjo, umiłowana Córko Ojca, razem z Tobą i w Tobie chcę powierzyć miłosiernemu Ojcu dzień mojego narodzenia. Pragnę na nowo ucieszyć się tym, że jestem. Oddaję Ci wszystkie rany, jakich doświadczyłem od dnia moich narodzin. Powiedz o nich miłosiernemu Ojcu, by zalał je balsamem swego miłosierdzia. Maryjo, razem z Tobą pragnę wielbić Boga za cud życia, który został mi podarowany. Złóż to moje kruche życie w miłosiernych rękach Ojca, abym tak zjednoczony z Nim mógł żyć na wieki.
Z Psalmu 139: (Ps 139, 13-14)
„Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.”
Jezu, ufam Tobie! Maryjo, Tobie się zawierzam!